sofieontheroad.reismee.nl

Full speed ahead

Na één dag in Tana hadden we al een heuse transformatie ondergaan. Zo veranderden we al meteen bij het Exchange bureau in miljonairs. Het grootste biljet hier is namelijk 10000 Ariary waard, het equivalent van 3 euro. Als je dus zoals ons 500 euro laat wisselen, loop je dus met pakken geld de luchthaven uit.

De tweede dag waren we meteen ook onze eigen identiteit kwijt en werden we leden van een groep, nl. de "vazaha", de witten... Die groep waarvoor je hier, vanaf dat je kan praten, de woorden "cadeau", "argent" en "bonbon" leert. Die groep die hier komt kijken hoe jij je leven leeft.

Diezelfde tweede dag, om 8.30u maakten we ook kennis met onze chauffeur voor 6 dagen, Olivier. Vévé voor vrienden en kennissen, vreemde vogel of vliegende vazahavervoerder voor ons. Hij zou ons naar de Tsingy rijden, een natuurreservaat van bijna 160000 ha groot. Het is als het ware een landschap van kathedralen gemaakt van kalk en ligt op zo'n 300 km westwaarts van Tana. Bij ons rijd je die afstand in een paar uur, hier doe je daar, zelfs als je Vévé heet een beetje langer over. Het eerste stuk weg, van Tana naar Antsirabe was nog geasfalteerd en vrij goed. Het stuk verder naar Miandrivazo was wat meer weggesleten en vereiste dus wat zigzagwerk.

Die eerste dag 'on the road' vergrootte ik mijn Malagassy woordenschat met 700 procent. Wim ook, alleen duurde dat bij hem maar heel even en ging hij na een uur terug naar 100 procent.

We gingen dus op tocht in de Tsingy, Wim sloeg zijn voet om en deed alleen het circuit in de grote Tsingy. Ik ging daarna nog naar de kleine Tsingy, samen met Julian, een jonge Zwitser die bedrogen was door een motorchauffeur en die we op sleeptouw zouden nemen in onze 4x4.

Vanaf dag twee in de auto ging het alleen nog maar over zandwegen, hoewel Vévé ook daar het gaspedaal vlot indrukte. Aan het einde van de 6-daags rit zou er alleen maar een kip gesneuveld zijn en een slagboom (of wij), als Wim niet wakker was geweest en Vévé wakker had gemaakt...

Op die 6 dagen hebben we Vévé misschien een halve liter water zien drinken, vijf keer horen zeggen dat alles zo duur was, heeft hij geprobeerd ons te laten betalen voor zijn eten, terwijl dat zo niet afgesproken was, heeft hij geprobeerd Julian te laten betalen voor zijn slaapplaats en heeft hij die laatste ook nog eens veel te veel geld gevraagd voor de terugrit naar Tana. Vreemde vogel voor ons dus.

Waar we de eerste dag nog om 7.30u konden opstaan, werd dat de volgende dagen alleen maar vroeger. Op dag zes stond de wekker om 4.20u. We zouden dan om 5 uur vertrekken, want we hadden de lange rit van Morondava naar Tana voor de boeg. Alleen had onze chauffeur de avond ervoor blijkbaar te diep in het glas gekeken en moest die om 5.30u, toen we eindelijk zijn kamer gevonden hadden, nog gewekt worden. De (gesloten) slagboom die we even later passeerden had hij door de prut in zijn ogen dus niet gezien...

Toen we uiteindelijk om 18u in Tana aankwamen hebben we ons in het hotel op bed gelegd voor een dutje. We zouden om 20.30u gaan eten met Julian, om afscheid te nemen. De volgende dag zouden wij immers om 13.20u naar Tulear vliegen om van daaruit de ferry te nemen naar Anakao, een vissersdorp aan het kanaal van Mozambique.

Maar eerst lekker uitslapen en genieten van een lekker ontbijt...

Reacties

Reacties

Willy

Ondertussen groeit je ervaring met vervoer in vreemde oorden met het uur
Wat een volkje toch, als men geld ruikt ..,,,
Spijtig, maar ik hoop dat dit beetje jullie pret niet laat bederven
Geniet verder van je paspoort haha ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Hamba