Zaterdag moest ik het appartement van Juan David verlaten en had ik nog snel twee nachten hotel geboekt. Daar aangekomen stond ik op de bel te duwen, maar zonder resultaat. Nog eens geprobeerd, weer geen reactie. Een man op straat passeerde me en zei dat er geen licht was. Ik dacht dat hij niet goed bij zijn hoofd was en dat daar het licht uit was, maar hij bleek gelijk te hebben. Geen licht, als gevolg van geen elektriciteit, met als gevolg dus ook geen bel. Kloppen dan maar, en dit wel met succes…

Toen ik in datzelfde hotelletje ’s avonds onder de douche stond, helemaal ingezeept, bleek het water ook opeens op te zijn. Blijkbaar was alleen het warm water uitgeput en stond me dus letterlijk en figuurlijk een koude douche te wachten. Op datzelfde moment had ik al gereserveerd voor een paar dagen later en dat hotel liet me ook al weten dat ze enkel koud water hadden, vermits de gemiddelde temperatuur daar 26 graden is. Zelfs bij 30 graden neem ik graag een warme douche. Fijn vooruitzicht was dat alvast.

Nu goed, ik zou daarheen gaan om o.a. te gaan parapenten, dus misschien kreeg ik het zo al wel warm genoeg…

Maar eerst daar geraken natuurlijk. Op weg naar Villa de Leyva, werd bij de tweede bus die ik moest nemen al duidelijk dat er iets niet klopte. De prijs lag namelijk hoger dan wat men mij verteld had. Dit zou zijn omdat de bus een omweg moest maken, doordat de gewone weg geblokkeerd was door stakers. Ok, je weet natuurlijk nooit of dat echt zo is, maar je moet nu eenmaal die bus op, wil je ergens geraken. En in Villa de Leyva geraakte ik…

Ik ging er rondslenteren (het is een mooi koloniaal stadje), wandelen (de omgeving leent zich daar prima toe) en fietsen (de omgeving leent zich daar prima toe, zij het mijn conditie en benen wat minder, laat ons zeggen dat het serieus klimmen was).

Na zo’n dagje inspanning, had ik wel zin in een soepje voordat ik ging douchen en eten. Ik kocht namelijk voor ik vertrok thuis een dompelaar, een apparaatje om snel een glas water mee te koken. Ik moest het trouwens via een Nederlandse site kopen, want in België is het sinds een aantal jaar verboden, Joost mag weten waarom… Iemand anders die het ook weet misschien? Let me know…

Maar goed, mijn soep dus, die liet even op zich wachten. De stekker van mijn dompelaar paste namelijk thuis prima in het stopcontact, maar in mijn reisstekker niet. Dan maar terug op pad om een stekker te kopen die wel voldeed. Ik kreeg hem namelijk ook niet zo in het stopcontact, want ze hebben hier platte pinnetjes. Drie ‘ferreterías', winkels in ijzerwaren en kleine elektronica (lees: rommelwinkeltjes), was ik al langsgegaan, maar neen, de pinnetjes waren te dik. Nu geef ik niet gemakkelijk op en had ik echt wel zin in een soepje, dus op naar het volgende zaakje. Gelukkig waren er zo blijkbaar wel wat. En ja hoor, eindelijk een hulpstukje dat paste…

Ik zo blij als een kind terug naar het hotel, kopje met water gevuld en klaar voor mijn soepje. Mijn minutesoepje werd echter een 40-minute soepje. De netspanning hier is 110 volt… Had ik al gezegd dat ik dit jaar slecht voorbereid ben?

In Villa de Leyva waren er deze week festiviteiten voor ‘la virgen Carmen’, met als gevolg de hele nacht lawaai van feestvierders, vuurpijlen, blaffende honden, … De mensen die me een beetje kennen, weten dat mijn humeur dus niet al te best was die avond en nacht..

Vanuit Villa de Leyva vertrok ik gisteren naar San Gil, de adrenalinehoofdstad van Colombia. Je kan er raften, bungeejumpen, rappellen, parapenten en nog veel meer. Alleen moet je daar ook eerst geraken. En daar dachten de buschauffeurs even anders over. Zij staken namelijk al weken in deze regio en nu was dus deze route versperd. Ik stond om 9.30u in het busstation, ruim op tijd voor de bus van 10 uur, maar die zou dus nooit komen. Er werden mij exorbitante prijzen gevraagd om me met privé vervoer naar een stadje te brengen van waaruit er zogezegd wel bussen zouden rijden, een vrouw bood me aan een paar dagen bij haar te blijven logeren, tot er weer vervoer zou zijn, de politie (uw vriend) kwam ook kijken hoe ze kon helpen, enfin, ik stond er niet alleen voor. En tegen 10 uur al helemaal niet meer, want toen waren er al wel wat toeristen samengedromd, die allemaal uit Villa de Leyva weg wilden geraken. Als je met meer bent kan je de prijs per persoon natuurlijk wat naar beneden halen en uiteindelijk hebben we met 7 een minibusje ‘gecharterd'. Dat bracht ons (nog voor te veel geld natuurlijk) naar Barbosa en daar konden we dan een gewone bus nemen naar San Gil. Grappig wel hoe iedereen plots met elkaar begint te praten als dingen mislopen. Opeens is er dan een ongekende solidariteit. En maar goed ook natuurlijk.

San Gil, daar zit ik dus nu. Toen ik gisteren, na de lange dag in de bus, eindelijk in het hotel aankwam, was het eerste dat de man tegen me zei “tenemos un problema”. Niet helemaal de woorden die ik wou horen… Ze zouden die nacht om 12 uur de elektriciteit afsluiten, er zou geen warm water zijn en ook geen internet. Dat vond ik nog niet zo’n probleem zei ik, om 12 uur zou ik namelijk slapen.

“Sería por tres días”, was het antwoord… Het zou voor 3 dagen zijn. Dat was al wat anders, daar zat ik wederom niet op te wachten. Maar hij had het probleem al opgelost, zei hij. Ze hadden nog een ander hotel en in die wijk zouden geen werken zijn, wel warm water, wel internet en ze zouden me er op hun kosten in een taxi heen sturen. Mij hoorde je niet klagen…

Vandaag ging ik met de bus naar Barichara, een mooi koloniaal stadje op zo'n 40 minuten rijden van hier. Daar bewandelde ik de 9 km lange (of korte) camino real (een pad aangelegd door de oorspronkelijke inwoners) en werkte ik verder aan het ontwikkelen van stalen kuiten. Chapeau voor de bewoners daar die elke dag de steile hellingen op en af moeten.

En morgen, morgen laat ik me voor één keer eens niet rijden, maar vliegen… Het zweet staat in mijn handen als ik eraan denk, maar een parapente tandemvlucht over de Chicamocha canyon is waarschijnlijk weer een once in a lifetime ervaring en ik zou het me waarschijnlijk achteraf beklagen als ik het niet had gedaan…

Wordt vervolgd…