Voor diegenen die dachten dat er op Franse campings veel Nederlanders zitten, think again …

Ze zitten dit jaar allemaal hier. Echt waar, als ze het niet allemaal zijn, dan toch zeker drie kwart. En ze worden er zelf gek van. Ook wel grappig om te zien. Blijkbaar speelde het programma ‘ Wie is de mol?’ zich dit jaar af in Sri Lanka en zie hier het resultaat. Back to the 17th century, toen de Nederlanders het hier voor het zeggen hadden…

Ik word op straat ook standaard in het Nederlands aangesproken (door Nederlanders dan weliswaar, de Singhalees met de pet spreekt niet veel andere talen). Ik moet dus ofwel een hele Nederlandse kop hebben ofwel is het gewoon Nederlandse arrogantie… Vermits er hier zoveel rondlopen hebben ze in 9 op de 10 gevallen nog gelijk ook …

Op de bus van Nuwara Eliya naar Kandy (een bochtige bergrit) zat ik naast een oudere Singhalese vrouw. Op de rij achter ons zat zowel langs links als langs rechts een moslimfamilie. Toen we na een dik uur stopten voor een pauze en ik na het toiletbezoek weer op de bus stapte, gebaarde de vrouw dat ik moest opletten. Een zakje kots van de jongens achter ons was uitgelopen onder mijn stoel. Vanaf dan werd het dus zien waar ik mijn voeten neerzette, want met al die bochten in de bergen liep het goedje van links naar rechts en van voor naar achter. Na een tijdje lette ik er niet meer zo op, maar die vrouw bleef maar mompelen en gebaren tegen andere passagiers. Daarbij viel een paar keer het woordje ‘falang’ (buitenlander) en op de duur leek het wel alsof ík die vloer had ondergekotst. Op de boot, ja, maar hier had ik niets mee te maken. Ze begon verder ook gewoon tegen mij een hele Singhalese uitleg, maar vermits mijn kennis van het Singhalees zo goed als onbestaande is, kon ik niet anders dan heel empathisch knikken en doen alsof ik haar begreep. Uiteindelijk kreeg ik door dat ze wou dat ik op een andere stoel ging zitten.

Zwaar verontwaardigd deed ik dat ook (nogmaals, ik had hier immers niets mee te maken), tot ik zag dat ze plaats wou hebben om voorover te buigen en haar voeten, die in slippers zaten en bijgevolg dus onder de kots, schoon te vegen…

Aan de andere kant van de rij hing een jonger broertje ook al de hele tijd boven een zakje, de reisziekte zal dus in de familie gezeten hebben.

Na een tijdje kwam er naast de vrouw aan het middenpad (mijn vorige plaats) een meisje zitten. Na een minuut of 10 werd ook zij lichtelijk groen en vroeg ze om aan het raam te mogen zitten, waaruit ze al snel naar buiten hing. Vervolgens kwam ook bij haar een zakje tevoorschijn, waarvan gretig gebruik werd gemaakt. Ik was blij dat ik ondertussen uit de gevarenzone was, maar die vrouw zal zich mijn verplaatsing misschien wel beklaagd hebben.

Na een uurtje of 2 verliet de moslimfamilie de bus. De zakjes kots bleven liggen waar ze lagen ...

Voor mijn 42e in mijn kruis worden getast door een Singhalees, het stond niet echt op mijn verlanglijstje. Toch was dat wat ik kreeg. Misschien stond het wel op zijn lijstje...

Ik was rond 18.30u op weg naar mijn hotel in Kandy, dat een stukje buiten het echte centrum lag. Ik wilde bijgevolg voor alle veiligheid een tuk tuk nemen, maar ze wilden me allemaal afzetten (in de figuurlijke betekenis helaas). Dan word ik koppig en stap ik nog liever het hele eind. Onderweg kwam ik nog politie tegen en checkte ik even bij hen of ik wel veilig naar het hotel kon wandelen en dat bleek geen probleem.

Dat was het ook zo'n 2 kilometer lang niet. Het was wel erg donker, maar ik had mijn telefoon aan mijn oor en deed alsof ik druk aan het bellen was, in het misschien domme idee dat dan niemand iets zou proberen. En dat deed inderdaad niemand ook.

Op een bepaald moment moest ik een zijweggetje inslaan naar het hotel, dat zo’n 50 meter verder omhoog lag en net toen ik daar 2 meter in was, voelde ik dat een man achter me aan kwam. Ik bleef verbazingwekkend kalm, maar had wel mijn tas van de supermarkt, mijn geld en mijn telefoon goed vast. Die zou hij niet kunnen stelen, want ik ging er wel van uit dat dat het plan was. Ik hoorde hem versnellen tot hij op dezelfde hoogte kwam en dacht toen even dat hij niets wou, omdat hij nu niet achter, maar een dikke meter naast me liep. Maar net op dat moment sprong hij naar me toe en greep langs achter tussen mijn benen door naar mijn kruis.

Gebruld heb ik, geroepen, de lelijkste woorden eerst, maar dat zal hem een zorg geweest zijn. Hij was al lang weer weg, voor ik goed en wel besefte wat er gebeurd was. En vooral dat maakte me nog eens zo kwaad. Het feit dat je daar volledig perplex staat en niets kan doen. Op voorhand denk je dat je dit en dat zal doen en zus en zo zal reageren, maar als puntje bij paaltje komt, ben je niet snel genoeg om zo iemand in zijn ballen te stampen of een mep te geven. En misschien maar goed ook, want hoe loopt het dan misschien af …

Enfin, ik was te snel met roepen dat de mannen hier allemaal dik ok waren. En misschien zijn ze dat ook wel en zijn het de macho pubers die niet ok zijn. Ik heb in ieder geval de volgende avond gezorgd dat ik voor het donker terug was en ik heb de ochtend daarna, toen ik om 6 uur de bus moest nemen en dus in het donker naar het busstation moest, toch maar wijselijk een tuk tuk genomen. En uiteraard te veel betaald…

De bus bracht me naar Arugam Bay, het surfersparadijs hier aan de Oostkust. Ik ga zelf niet surfen en heb ook mijn zinnen niet gezet op een of andere gebruinde, blonde surfdude, maar een paar daagjes zon, zee en strand sla ik nooit af. Het is hier lekker relaxed (hoezo Nederlanders?) en er zijn genoeg dingen te doen om niet de hele dag op het strand te moeten liggen. Vandaag een flinke wandeling, morgen een ritje op de scooter. Dan nog een tochtje met een vlot op de lagune en zo raken de dagen wel gevuld.