Blijkbaar worden er al enkelen ongerust, dus hoog tijd voor een berichtje.

Het inchecken bij beide vluchten vrijdag verliep niet helemaal vlekkeloos, maar wel heel snel.

Toen ik de avond tevoren wilde inchecken voor de vlucht van Amsterdam naar Abu Dhabi, kon het systeem mijn reservering niet terugvinden. 2 keer geprobeerd, 4 keer, … keer, telkens niks. Lichte paniek, maar vermoedelijk lag het aan de site.

’s Morgens op de luchthaven naar de self check-in, maar weer dezelfde boodschap, nl. Het systeem vindt helaas geen reservering op uw naam. Helaas, pindakaas (erg toepasselijk in Amsterdam). De paniek liet zich echter al wat harder voelen. Dan maar een medewerkster aangesproken en samen met haar de procedure doorlopen, maar wederom niets…

Ik zag me mijn vakantie al in Nederland doorbrengen. Ik werd dan naar een aparte incheckbalie gestuurd, waar het op 1, 2, 3, gebeurd was. Opluchting alom en zo stak ik ook de lange rijen wachtenden vlotjes voorbij.

In Abu Dhabi kwamen we met een half uurtje vertraging rond 21 uur aan, maar nog ruim op tijd voor mijn vlucht naar Colombo om 23 uur. Toch werd er heel druk gebaard en geroepen dat de mensen voor Abu Dhabi snel moesten gaan boarden. “Maar we hebben nog geen instapkaart…” Geen probleem, die kregen we wel bij de gate. Bij die gate aangekomen bleek dat er om 21.25u ook een vlucht naar Abu Dhabi was en konden we dus relatief rustig een boarding pas gaan halen.

Mijn voornemen om hier een paar kilo kwijten te raken zag ik al snel in rook opgaan, bij het zien van de uitgebreide maaltijdservice van KLM. Op de vlucht naar Colombo ging het al wat beter, met dank aan de spicy chicken.

Goed, ik ben hier dus een paar dagen en in die tijd ben ik

-eringeslaagd mijn douchecrème te laten pikken (door een andere toerist waarschijnlijk). Ik liet hem in de gedeelde badkamer liggen (niet slim natuurlijk, maar dat zou toch moeten kunnen) en daarna was hij weg. De hoteleigenaar is de vuilbakken nog gaan doorzoeken, in het gedacht dat zijn tante de tube weggooide, maar niks…

Beetje triest, maar goed, dat verkopen ze hier ook wel. Dacht ik, want zo simpel bleek het niet te zijn. De Singhalezen wassen zichzelf blijkbaar het liefst met een stuk zeep.

-nog niet lastiggevallen door de Singhalese mannen (ik hoorde en las immers verhalen in die richting). Wel heb ik ondertussen al twee keer de foto van mijn fictieve echtgenoot en kinderen (schoonbroer, neefje en nichtje, met dank aan zus voor het lenen) bovengehaald, toen men iets te lang bleef vragen of ik getrouwd was.

-flink verbrand de eerste dag in Negombo. Ik dacht dat het aan de Westkust regenseizoen was, maar waar het aan de Oostkust nu 40 graden is, is het in het Westen en Zuiden zo'n 30 graden en niet de hele tijd zo bewolkt als die ochtend. De zon was nadien stevig van de partij en mijn zonnecrème had ik dan wel niet laten pikken, maar die lag nog wel in het hotel, dat een stuk buiten het centrum lag…

-Van Negombo naar Galle gereisd met de trein en van Galle naar Matara en vervolgens naar Tissamaharama met de bus.

In diezelfde tijd heb ik

-kennisgemaakt met een hoop leuke mensen

-5 keer een bijna-doodervaring gehad, allemaal daarstraks op de bus van Matara naar Tissamaharama. Op een bepaald moment vloekte ik zo hard dat het boven het getoeter van de bus en de muziek uit te horen was. Ik heb ook aan de conducteur gevraagd of zij dat normaal vonden, maar die lachte alleen wat schaapachtig. De andere passagiers keken me ook een beetje lachend aan. Ik kan niet begrijpen dat je met 50 mensen in je bus zo onverantwoord kan rijden.

-een hele mierenkolonie en een stuk of 10 kakkerlakken naar de eeuwige jachtvelden ( of hier misschien het Nirwana) geholpen. Een stuk of 6 daarvan afgelopen nacht, wat het totaal aan slaap die nacht op 0 uur bracht. Om 5.30 uur moest ik immers ook nog klaarstaan om in Mirissa walvissen te gaan spotten…

-Een stuk of 6 blue whales gezien (of misschien 3 keer dezelfde twee, dat kan ook, het bleef niettemin indrukwekkend).

-heel hard gelachen om het verhaal van Nicole uit Nederland over haar walvisavontuur tussen de kotsende Chinezen.

Maar … God straft onmiddellijk (en Boeddha blijkbaar ook), want bij walvis 1 en 2 was ik kotsmisselijk, walvis 3 en 4 zag ik tijdens het kotsen en nummer 5 en 6 zag ik door een met kots bespetterde bril…

Dat elk nadeel ook zijn voordeel heeft, zat nu in het feit dat ik de rest van de dag geen honger meer had en ik dus toch nog iets van mijn voornemen kon waarmaken. Ik ben nog nooit zeeziek geweest, maar voor alles is er dus een eerste keer.

Zo hoop ik morgen voor het eerst een luipaard te zien in een NP, meer bepaald in Yala NP. Weer om 4 uur op, als dat maar goed blijft gaan…

Tijd voor bed dus, ook al is het hier nog maar 20 uur. Dat het hier al pikdonker is helpt ook wel mee.