JJ's of Joyous Journeys weet hoe het zijn klanten moet verwennen. Koffietje (of 2,3) bij aankomst in het busstation, bij de eerste stop een verfrissend doekje, bij het vertrek vervolgens een glaasje cola, daarna een plak cake en een zakje koekjes en uiteindelijk een snoepje 'for digestion'. De bus was ook nog eens de meest luxueuze waar ik ooit al in gereisd heb. Extra brede zetels meteen uitklapbaar stuk voor je benen (genre businessclass in het vliegtuig), een fleece dekentje, de airco niet te hoog, geen luide muziek of gewelddaige actiefilms en een chauffeur die eens geen doodswens had, kortom fantastisch... Het had dus alles om een joyous journey te worden. Helaas draaide dat voor mij een beetje anders uit. Twee keer al overleefde ik India, met inbegrip van het nodige 'streetfood'. In Yangon heb ik drie happen gedaan en bingo... Alleen nam ik die drie happen rond 16 u en liet die bingo op zich wachten tot zo ongeveer 19 u, terwijl de bus vertrok om 20 u. De bus stopte ook voldoende, maar alleen niet op de momenten dat mijn maag en darmen besloten dat het tijd was. Tijdens de 10 uur durende rit is er een hele messenset in mijn maag beland, heb ik1 keer aan de chauffeur gevraagd om te stoppen en ben ik niet één keer wat lichter geworden. Het beestje zat daar en het zat daar goed. Ik las net een boek waarin e favoriete quote van de hoofdpersoon de volgende was : "Het is wat het is en het wordt wat het wordt" en dat is een waarheid als een koe. Het werd uiteindelijk één dag in bed en nog een aantal dagen met de nodige krampen en spurtjes naar het toilet (lees de bosjes, want toiletten hebben ze hier temidden van de tempels nog niet geïnstalleerd). Het is wel opvallend dat alle gasten in het hotelletje hier al één of meerdere dagen flink ziek zijn/waren geweest. We kregen van de eigenaresse ook elk dagelijks een aantal keren het plaatselijke medicijn (of het echt hielp betwijfel ik) en ik heb haar aangeraden om misschien maar meteen een ziekenhuis op te starten. Ik denk dat ik vooral het streetfood maar even links laat liggen (hoewel het drie overheerlijke happen waren, dat moet toch wel even gezegd). Ondertussen heb ik hier ook de omgeving al wat geëxploreerd (te voet, met de fiets en met de elektrische scooter, waarmee ik eerst platreed en waarbij, na vervanging van de scooter de batterij me in de steek liet; ik trap in het vervolg wel). De tempels zijn prachtig, ze lijken vaak erg op elkaar, maar van bovenuit gezien is het een schitterend beeld. Er staan er hier zo'n paar duizend bij elkaar, dus je bent wel even zoet. Ik blijf hier nu nog een dagje en reis vervolgens maandag door naar Mandalay.