Ik heb sinds gisteravond weer Belgische grond onder mijn voeten...

Ondertussen weet ik dat voor Precision Air, de maatschappij waarmee ik de laatste 10 dagen 4 vluchten heb gehad, het woord Precision een nogal rekbare term is, vermits zo goed als al hun vluchten met flink wat vertraging (of gewoon niet) vertrokken.

Een groep Spanjaarden op de luchthaven in Entebbe had het helemaal gehad. 20 uur zaten zij al te wachten, ze hadden de nacht doorgebracht op de luchthaven en de f**k you's vlogen door de hal...

Het leuke op zo'n moment is dan weer dat mensen dan eindelijk met elkaar beginnen praten, waar ze anders gewoon voor zich uit zouden zitten kijken. We hebben de maatschappij aangeraden hun naam te veranderen en zijn dan zelf maar alternatieven beginnen bedenken. Question Air, Maybe Air, Problem Air, ... allemaal mogelijkheden.

Op Zanzibar kocht ik een leuk schilderij, om het dan vervolgens op de luchthaven in Dar Es Salaam in het bagagekarretje te laten liggen.... Eenmaal in mijn hotelkamer (om 1 uur 's nachts, na alweer een vertraagde vlucht) vlogen de f**k you's weer rijkelijk door de kamer. Ditmaal kon ik alleen maar kwaad op mezelf zijn, en dat was ik dan ook.
Maar ik heb ondertussen geleerd (af en toe dan toch al) om positief te denken. Door te vloeken kreeg ik dat schilderij toch niet terug. Ik moest om 5 uur ook alweer op, voor de volgende zeer 'precieze' vlucht en wou toch nog wat proberen te slapen. Ik heb dus snel gedoucht en ben in bed gekropen met de gedachte dat ik dat schilderij 's morgens op de luchthaven wel zou vinden. Ik stelde me visueel voor dat ik langs de karretjes liep en het schilderij daar gewoon uit een karretje pakte.

En zo geschiedde... Om 5.30 word ik door de taxi afgezet op de luchthaven en ik loop meteen de parking over, terwijl de chauffeur druk gebaarde dat het vertrek de andere kant op was. De arme man begreep helemaal niet waar ik naartoe ging. Maar ik had een doel...
Eerst en vooral probeerde ik losse karretjes te lokaliseren, maar er was geen enkel los karretje te bespeuren. Bij de terminal stonden drie rijen karretjes en jawel, derde rij, derde karretje, mijn schilderij...
Ik heb nog geen idee waar ik het ga hangen en vooral ook geen plaats meer aan de muur, maar het is dat het zo moest zijn, dat schilderij hoort bij mij...

Verder zag het ernaar uit dat ik mijn Afrikaans avontuur hier thuis nog even zou voortzetten. Toen ik namelijk gisteravond wou douchen, bleek de warmwaterketel het niet meer te doen. Vanmorgen nog eens geprobeerd, maar tevergeefs, telkens dezelfde foutmelding. Een blik in de handleiding leverde ook geen duidelijkheid op. Vaillant gebeld, en volgende week woensdag kon er een technieker komen. Dan maar de waterkoker opgezet en met een bekertje gedoucht.

Vervolgens zet ik beneden een pannetje op het vuur om wat havermout te maken en wat blijkt... de gas staat niet aan. Mijn vader had vorige week gebeld om te zeggen dat hij hier alles terug was komen opzetten, zodat de ijskast en de diepvries terug zouden werken, maar de gas was dus niet terug opgezet. Bij Vaillant zullen ze wel eens flink gelachen hebben toen ik de technieker afbelde en zei dat het probleem opgelost was...
Maar ik kon ook terug lachen want ik heb warm water en kan dus morgen een heerlijke douche nemen.

En zo is de vakantie dus bijna afgelopen, rest mij nog het onvermijdelijke uitpakken en opruimen.

Maar het is goed geweest, ik heb weer een fantastische reis achter de rug, heb leuke mensen ontmoet, mooie dingen gezien en een prachtig land met geweldige mensen leren kennen.

Bedankt voor alle reacties en tot ergens binnenkort.