Dar es Salaam, het huis van de vrede... waar kan je beter zitten nu er in de wereld zo wordt gevochten?
Ook hier in Tanzania is mijn medemens zwart, maar daar houdt ook meteen elke gelijkenis met Uganda op.
De matatus hebben plaatsgemaakt voor dalla dalla's en boda's zie je hier bijna niet. Waar er in Uganda muzungu werd geroepen, wordt er hier alleen maar gegroet. Mijn woordenschat in het Swahili breidt zich langzaam maar zeker uit.
Jambo, de speciale groet voor toeristen, maakt dat ik de hele dag met het liedje (jambo, jambo, jambo...) in mijn hoofd loop.
Jambo dada, hello sister... blij dat ik een vrouw ben, jambo kaka is voor de mannen onder jullie ...
Karibu, welkom, wat ik dan steevast beantwoord met asante (sana), (hartelijk) bedankt. Habari krijgt dan weer mzuri sana (heel goed) als antwoord.
En af en toe valt er al eens een hakuna matata (geen probleem).

Het moeilijke ligt erin te ontdekken wat de bedoeling is van degene die je aanspreekt. Ze beginnen vrijwel allemaal met Jambo. Soms blijft het daarbij ... dat zijn mijn vrienden... Degenen die mij zelf al onmiddellijk als hun vriend bestempelen, tja, die hebben meestal een ander doel voor ogen dan alleen maar groeten. En dan zijn er nog diegenen die 'you are very pretty' laten volgen op jambo, my friend. Als ze dat nog een paar keer te veel doen, sta ik hier niet meer in voor de vrede...

Deze twee laatste groepen willen allemaal wat verkopen. Een safari (bedankt, ik heb er al een aantal gedaan in Uganda), een ticket voor de ferry naar Zanzibar (merci, maar ik vlieg ernaartoe), een schilderij, want ze zijn een 'local artist' (dat is lastig mee te nemen in de rugzak), ... allemaal worden ze één voor één afgewimpeld. Niet sympathiek? Heb ik ook nooit beweerd.

Er zijn er ook die het slimmer aanpakken en niet meteen met hun verkoopspraatje beginnen. Zij hebben dan eerst wat tips voor bezienswaardigheden in de stad. Laat mij nu de reisgids toch wel aandachtig gelezen hebben zeker... Al snel volgt er dan dat ze graag wat met me willen praten. Alleen weten we allebei waarover ze willen praten en ook dat wimpel ik (met de glimlach uiteraard) vriendelijk af.

Verder zie je hier veel meer bedelaars dan in Kampala. Hoe dat komt, geen idee. Ik heb daar toch echt niet met mijn ogen in mijn zakken gelopen.

En ten slotte is het hier ook een stuk warmer dan in Uganda, tenzij dat vandaag maar toeval was. Het kwik steeg tot zo'n 35 graden, waar dat in Uganda gemiddeld zo'n 10 graden lager was. Gisteren was de eerste nacht dat ik de ventilator heb aangezet (het was trouwens ook de eerste nacht dat ik een ventilator had... gelukkig dus maar).

Omwille van alle waarschuwingen hier in het hotel om geen waardevolle zaken mee te nemen als je buiten gaat, heb ik dus mijn camera in het hotel gelaten en kan ik jullie geen foto's tonen van de vismarkt die ik daarstraks bezocht. 't Was nochtans de moeite en de ene na de andere 'goeie foto' schoot door mijn hoofd. Helaas, maar daar blijven ze dus ook zitten. Wees creatief, er bestaat zoiets als google... Daar op de vismarkt kon ik al een glimp opvangen van het prachtige turkoois water, waar ik normaal vanaf dinsdag op Zanzibar mijn tenen (en meer ook) kan in steken. Ik verheug me er nu al op.

Even helemaal van de wereld... Er is daar geen wifi, ik heb geen belkrediet meer (op mijn trouwens Ugandese kaart) en voor internet zit ik ook al op een ander netwerk. Maandag 26 augustus vlieg ik terug naar Entebbe, dus misschien volgt er van daar nog een bericht. En anders hoop ik dat jullie een beetje een beeld hebben gekregen van het reilen en zeilen hier en dat jullie zelf ook een leuke vakantie hebben gehad. Ik in ieder geval wel...