Mooie liedjes duren nooit lang (genoeg)... vandaar alweer het laatste verhaaltje.

Dinsdag ben ik thuis, woensdag zit ik weer met de Madammen rond tafel, donderdag mag ik inschrijven op school, vrijdag is er een frico-feestje, zaterdag een verjaardag en zondag ... ga ik uitrusten van de reis en dromen dat het gauw weer vakantie is ;-)

Gisteren om 16u nam ik de nachtbus van Panaji (in Goa) naar Mumbai. Vrijwel het zelfde verhaal als bij de vorige nachtelijke rit. Airco loeihard, maar deze keer had ik tape en plastic om alles af te plakken (een gewaarschuwd mens...) en nog steeds kakkerlakken (daar was ik niet tegen gewapend, maar ik heb er wel een paar naar de eeuwige jachtvelden gestuurd...).

Er waren echter 2 grote verschillen: vorige keer zat de bus vol westerlingen en 1 Indisch gezin. Nu zat de bus vol Indiërs en 1 westerling. Verder kwamen we vorige keer Goa binnen, dit keer reden we Goa uit. En dat is meteen een heel groot verschil. Rond 20 uur maakten we voor de eerste keer een toiletstop. Toen ik terugkwam bij mijn bed (deze keer had ik een single bed gevraagd), lagen er opeens twee flessen water in het rekje achteraan. De flessen waren al geopend, dus waarschijnlijk terug gevuld aan de kraan of ergens anders...
Ik ging ervan uit dat iemand de flessen verkeerd had gelegd en liet ze dus maar liggen tot de rechtmatige eigenaar ze terug zou opeisen.

Rond 22u stopte de bus opnieuw. Even uit het raam gekeken, maar niet onmiddellijk een restaurantje of zo te zien. Opeens ging mijn gordijntje open en kreeg ik een zaklamp in mijn gezicht. Politie, de westerling moest de bus uit en de bagage openen. Braaf gedaan en ik mocht de bus terug op. In de bus was het ondertussen een en al gefluister en de woorden smuggling en foreigner vielen meer dan eens.
Toen de co-chauffeur eerder die avond mijn rugzak in de kofferruimte legde had hij iets gevraagd in de trant van 'geen drank in de rugzak?', maar daar had ik niet bij stilgestaan. Uiteraard zat mijn drank (water) in mijn kleine rugzak bij mij in de bus. Wat had ik immers aan een fles die in de koffer lag?
En opeens begon het me te dagen, dat die flessen water misschien wel eens geen water waren, maar iets veel straffers. En dat ze die dan maar bij 'de foreigner' hadden gedropt in geval van controle. Ik dus meteen gecheckt, maar ik rook niets. Het kon natuurlijk ook nog vodka zijn. Ik heb het echter niet durven proberen, want in beide gevallen (water of vodka) zou het me niet goed bekomen zijn.

De flessen zijn niet opgeëist (tenminste niet zolang ik in de bus zat). Ik heb nog even gedacht ze 's morgens mee uit de bus te nemen en buiten leeg te gieten (zal ze leren...in het geval van kwade wil althans), maar toen de bus om 5 uur op mijn bestemming kwam, was ik te verdwaasd om daaraan te denken. Ik zal het dus nooit weten...

Wat ik wel meteen weer weet is hoe irritant de taxi- en riksjachauffeurs kunnen zijn. Zoals gezegd stond ik dus om 5 uur vanmorgen met pak en zak langs de weg ergens in Mumbai. Ik stond daar echter niet alleen... Zo'n stuk of vijftien taxi- en riksjachauffeurs waren ook al wakker. Allemaal wilden ze mij wel in hun voertuig (ik kan me niet direct herinneren wanneer er nog eens/ooit eens door 15 mannen om mij gevochten is, maar ik kan jullie verzekern dat ik er niet meteen blij van werd.) Ze stonden met z'n allen zowat aan me te trekken en prijzen te roepen, maar dan word ik moedwillig en loop ik een stukje door. Zij natuurlijk ook... Gelukkig was er daar net een theestalletje dat al open was, dus ik heb eerst rustig een chai gedronken. Enfin, rustig, 't is te zeggen... één chauffeur stond maar aan te dringen en me bijna in zijn taxi te duwen, en toen ik met mijn handen teken deed het rustig aan te doen, zei hij 'no tension, no tension'. Tijdens het verdere trekken en duwen bleef hij die woorden maar herhalen. Ik denk dat de man zijn Engels misschien maar eens moet bijschaven.

Ondertussen was de thee op en begon het hele circus weer opnieuw. Ik ben dus nog maar een stukje verder gelopen, ondertussen iemand zoekend die wel Engels kon. Helaas, om 5 uur 's ochtends en in die wijk van Mumbai, bleek dat wat te hoog gegrepen. Uiteindelijk vond ik wat verder een taxichauffeur (enfin, hij vond mij), die me voor 300 rupees wilde brengen. Alle anderen vroegen van 400 tot 600, dus, ook al was dit waarschijnlijk nog te veel, ben ik maar op zijn aanbod ingegaan. Bij het hotel heb ik uiteindelijk nog tot 7.15u op de stoep gezeten en dan kon ik eindelijk een douche nemen en even wat bekomen.

Ondertussen is het hier 19 uur en ga ik genieten van mijn chique kamer, goeie douche en comfortabel bed (ik heb me even iets duurders gepermitteerd dan tijdens de rest van de reis) om dan morgenvroeg te smullen van een (hopelijk) heerlijk ontbijt. Daarna nog een dagje door Mumbai lopen en dan 's morgens (2.35u) het vliegtuig op.

En dan zie ik jullie allemaal wel weer ergens in de loop van volgende weken (of niet).

Eén conclusie kan ik alvast trekken na deze reis, Zuid-India is Noord-India niet... en dat is een zeer aangename vaststelling.