Ik hoef mijn favoriete soap tijdens de vakantie helemaal niet te missen. Beter nog, ik speel er zelf in mee. De madam Mariannen lopen hier dik gezaaid in de vorm van oudere dames die je minachtend bekijken.

De Indische versie van Kasper, de foute zoon van Rosa en Waldek, heeft me al meermaals verboden producten proberen aan te smeren.

Dokter Geert, de grijze waardige heer, kom je hier op elke hoek van de straat tegen.

Louche types zoals den Eddy zijn ook nooit ver te zoeken.

Franky en Thibault, ach, breek me de mond niet open. Volgens mij is zowat half mannelijk India gay. Zoals die mannen aan mekaars lijf zitten, op elkaars schoot hangen, hand in hand lopen, ...

En dan ons Nancy... Wel, de poetsvrouw van Kailash guesthouse in Pondicherry was helemaal niet van het verlegen type. 's Morgens kwam ze doodleuk de kamer doen, terwijl ik me aan 't aankleden was. Ze zette zich rustig op mijn bed en begon op van alles te wijzen en allerlei dingen op te pakken. Ondanks het feit dat ze geen woord Engels sprak en ik geen woord Tamil, heeft haar tater geen seconde stilgestaan. Schoonmaken? Dat is ze uiteindelijk vergeten. Ze heeft wel mijn vuilbakje geleegd voor ze een half uur later doorging...

's Namiddags zat ik boven in de gemeenschappelijke ruimte, toen ze weer bij me kwam zitten, dit keer met een collega poetsvrouw. Nu was er die dag een algemene staking in Pondicherry en ik had nergens iets te eten gevonden. Ik had nog een zak noten en was die aan 't binnenwerken. De twee poetsvrouwen hadden elkaar blijkbaar veel te vertellen... Van poetsen kwam dus ook weer niet veel in huis. Maar tussen het geklets door, wou ze ook wel dingen tegen mij zeggen (in het Tamil wel te verstaan). Die liet ze telkens voorafgaan door een luid YES! Dat was voor mij het teken om op te letten en te luisteren. Op een gegeven ogenblik wijst ze naar de noten en ik probeer met hand en tand uit te leggen dat ik door de staking geen eten heb gevonden, wanner haar collegaatje prompt opstaat en even later terugkomt met een zakje. Daaruit gaf ze me een homp brood, erg oudbakken en zuur, en deed teken dat ik dat moest opeten. Tja, een gekregen paard enzoverder... Ik heb het uit beleefdheid achter mijn kiezen gekregen, maar heb een tweede stuk toch maar beleefd afgeslagen, onder het mom van niet al hun eten te willen opeten. Tja, die Nancy, 't is een geval apart, maar ze heeft een gouden hart...