Ondertussen is het weer even geleden...

Wat is er allemaal gebeurd?

Van Masaya ging het naar Matagalpa, in de bergen tussen de koffieplantages. Daar maakte ik een aantal mooie wandelingen in het Zwarte Woud, genoemd naar, jawel, het Zwarte Woud. Alleen heette het hier niet Schwarzwald, maar wel Selva Negra.

Wat ik daar allemaal zag...

Ik zag twee beren broodjes smeren, oh dat was een wonder ...

Ik zag twee bijen autorijden, oh dat was een wonder ...

Ik zag twee slangen de was ophangen, oh dat was een wonder ...

Ik zag twee apen noten kraken, oh dat was een wonder ...

Ik zag twee koeien bootje roeien, oh dat was een wonder ...

En voor wie het nog niet wist, wonderen komen alleen in verhaaltjes voor...

Van Matagalpa trok ik verder naar Leon, de culturele en intellectuele stad van Nicaragua.

Hier lag ik jammer genoeg weer drie dagen op bed, omdat dit keer de darmen niet meewilden. Misschien was de stad dan wel het hoogtepunt op het vlak van intellect en cultuur, het culinaire aspect was wellicht wat minder.

Nee, ik heb geen idee waaraan het lag, maar het waren drie uitputtende dagen, vooral omdat Leon de heetste plek is in heel Nicaragua.

Toch slaagde ik er nog in om Miguel te ontmoeten, een knappe Nicaraguaan, die ik diep in de ogen keek, om vervolgens helemaal verkocht te zijn.

Ondertussen zit ik met hem in Las Penitas, een klein vissersdorpje aan het strand, waar de tijd lijkt stil te staan. Dit is meteen mijn laatste stop voor ik vrijdagmorgen (morgen dus alweer) naar Managua vertrek om daar nog een nachtje door te brengen en goed te slapen, want dat is er de laatste nachten niet echt van gekomen.

En op zondag, als ik alle aansluitende vluchten haal, ben ik weer thuis...

Het was weer een onvergetelijke reis, ik heb veel meegemaakt en gezien, maar vooral één belangrijk gegeven, ik heb het licht gezien...

Jullie zie ik allemaal wel weer één van de volgende dagen, weken, ...

PS: met dank aan het speciale optreden van Miguel, ontsproten aan mijn fantasie, om Jooke toch de romance te geven waarop ze al die tijd al wachtte...