Ik ben een diy-reiziger... Waar anderen graag in een minibusje/tuktuk stappen en zich laten rijden, van attractie naar attractie, gebruik ik de benenwagen of huur een fiets/scooter en volg ik mijn neus (of de kaart). Meestal zitten er bij de aangeboden tours toch een aantal dingen waarin ik niet geïnteresseerd ben, dus op die manier doe ik enkel wat ik wel wil. Waar in Myanmar bij een kamer overal ontbijt inbegrepen was, is dat hier in Thailand zelden het geval. En ook al zou dat dan de belangrijkste maaltijd van de dag moeten zijn, ik weiger pertinent 4 x zoveel te betalen voor een ontbijt dan voor mijn avondeten. Ik koop een pak muesli, wat bananen en yoghurt en voilà, klaar is kees. Mijn diy-ontbijt. Thee drink ik nadien wel aan één van de honderden stalletjes die hier in elke stad te vinden zijn. Mijn kleren laten wassen? En dan het risico lopen op spullen die verloren gaan of met gaten terugkomen? Mij niet gezien... Ik kreeg een scrubba washbag cadeau (google maar even) en doe mijn was in mijn eigen 'wasmachine'. Per slot van rekening hoort dat ook onlosmakelijk bij reizen met de rugzak. 3 minuutjes 'scrubben' en weer is kees klaar. Ik hoef er niet eens mijn handen bij nat te maken. Diy in alle comfort zowaar... mijn eigen wasserette. DIY is het ook, als ik 's avonds, voor ik mijn hotelletje opzoek, nog een blikje frisdrank of flesje water koop in een winkeltje. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om hier één van de vele bars binnen te stappen, waar ze cocktails hebben 'that make you forget your own name'. Waarom ik dat in godsnaam zou willen, geen idee... Of bars waar 'you can get drunk for only 10 Baht'. Nog zoiets dat voor mij niet zo nodig hoeft. Maar misschien is het wel handig voor die Thaise tieners die nadien de in groten getale aanwezige blanke oude(re) mannen moeten gaan entertainen. Mannen die beter ook wat meer zouden DIY'en in plaats van die meisjes te laten opdraven. DIY dus ... meestal toch... In mijn guesthouse in Ayutthaya had ik een mooie badkamer, waar voor één keer het toilet en de douche eens gescheiden waren. Meestal hangt de douche zo ongeveer boven het toilet en is na het douchen de hele boel nat. Maar niet in Ayutthaya dus. Toen ik 's avonds nog even naar toilet ging, zag ik opeens dat er langs de elektrische leiding van de heetwaterdouche water naar beneden liep, om vervolgens in de schakelaar te lopen en daar dan naar beneden te druppen. Niet echt veilig, dacht ik zo en ik haalde de eigenaar erbij, die (zo realiseerde ik me achteraf) waarschijnlijk al in bed lag. Maar goed, klant is koning, nietwaar? Ik legde hem uit dat er water naar beneden liep en vroeg of hij eens mee wilde komen kijken. Wel, hij stond erbij, keek ernaar en zei 'nothing coming down', terwijl het water verdorie voor mijn (en zijn, waarschijnlijk slechte) ogen naar beneden stroomde. Ik bleef volhouden dat het niet veilig was en smalend begon hij te mompelen 'safe, safe, ... not safe, then turn off...'. Oh neen, geen DIY dit keer, ik heb de eer aan hem gelaten, hij mocht de schakelaar uitzetten. De volgende dag echter heb ik toch maar zelf het risico genomen en de schakelaar terug aangezet. Ik had geen zin in een koude douche..., zeker niet in die (bijna) perfecte badkamer... Ondertussen zit ik in Phetchaburi, bijna aan de oostkust van Thailand. In Sukhotai ging ik tempels kijken, in Ayutthaya ook. In Kanchanaburi liep ik over de beroemde brug over de 'river Kwai' en zag ik tot mijn grote verbijstering hele konvooien karaokebussen voorbijrijden, onder politie-escorte nog wel. Al zingend en joelend rijden ze voorbij de oorlogskerkhoven, Aziatische toeristen, een ras apart...